De zaal van het Rietveld Theater zit volgeladen op donderdag 30 mei. Vandaag gaat de negende editie van het Delft Fringe Festival van start. Festivaldirecteur Roel Funken neemt het woord. Hij bedankt zijn team en de supporters voor hun inzet. “Tussen 30 mei en 10 juni kleurt Delft roze. Roze is het nieuwe goud,” zegt hij met een knipoog naar het Gouden Eeuw themajaar. Er staan vanavond drie acts op het programma: muziek van Steel Sheep, cabaret van duo Vlamousse en opera/cabaret door Sanne Vleugels.
Geschreven door: Marie Jet Eckebus
Fabuleuze snarenberoering
Steel Sheep bestaat uit de Sloveens/Amerikaanse violist Bela Horvat, Spaanse gitarist Virxilio da Silva en Amerikaanse bassist Matt Adomeit. Ze bestempelen hun muziek als ‘progressieve folk’. Ikzelf hoorde er vaak Ierse muziek in. Meteen valt op hoe kundige Horvat de viool bespeelt. Op allerlei verschillende manieren. Hij tokkelt, strijkt, wrijft en trommelt op en naast de snaren. Soms is het geluid ijl, dan weer bluesy, of opzwepend. Hoewel Horvat de leading man is, beroeren zijn kompanen de snaren eveneens op fabuleuze wijze. Samen komen ze tot een heerlijke, over het algemeen relaxte sound. Per nummer wordt er naar hartenlust van tempo en stijl gewisseld. Het tweede nummer heeft een aanstekelijk ritme. Bij mij komen beelden op van een roadtrip door de USA. Maar, zoals gezegd, doet hun muziek mij ook vaak aan Ierland denken. Kortom: een heerlijk begin van het festival met deze drie topmusici.
Politieke correctheid
Na een korte pauze treedt het cabaretduo Vlamousse op. In lekker energiek tempo komen tijdens hun act een paar actuele onderwerpen voorbij, zoals doorgeslagen politieke correctheid. De dames gaan van start met een sterk staaltje therapeutisch geneuzel over empathie, samen zijn en het bespreekbaar maken van sociaal ongemak. Eén van de twee dames heeft ‘een kleurtje’, omdat ze een Kaapverdiaanse moeder heeft. Haar maatje maakt zich zó druk over het koloniale verleden van de witte mens dat ze daarmee juist de aandacht op haar eigen ego vestigt en het doel voorbij schiet. Daarna wordt de enorme variatie aan ‘intiemproducten voor vrouwen’ aan de kaak gesteld. Waarom is er geen enkel product tegen ‘pikstink’ vraagt het duo zich af. Flauwheid ligt op de loer bij Vlamousse. Toch weten de dames het peil met originele woordgrappen weer in balans te brengen.
Niet-zo-happy single
Sanne Vleugels won vorig jaar samen met Astrid Klinkenberg de publieksprijs. Hun mix van cabaret met opera sloeg duidelijk aan. Dit jaar is Sanne terug met een nieuw zangmaatje als ‘Prima Donna’s’. Op de openingsavond speelt Sanne een gedeelte uit haar vorige programma, begeleid door een pianist. We zien een jonge vrouw die gefrustreerd thuiskomt na een trouwerij. De zoveelste trouwerij waarbij zij het bruidsmeisje mocht zijn. Al het gedoe met mierzoete liefdesliedjes, sentimentele huwelijksgeloftes en Disneybruiloften komt haar mijlenver de keel uit. Toch droomt ze ervan ooit zelf de bruid te zijn. Ze illustreert haar frustratie met een aantal bekende aria’s, die door haar komische tekstbehandeling in een heel ander licht komen te staan. De niet-zo-happy single zoekt haar heil in Tinder, bezongen in een zelfgeschreven Engelstalig lied op de melodie van een paar operaklassiekers. Je zou het niet denken bij zo’n enorm getalenteerde sopraan, maar op het laatst weet ze ons ervan te overtuigen dat ze eigenlijk ‘tone deaf’ is. Daarmee is de openingsavond ten einde gekomen. Nog tien dagen Fringe bingen voor de boeg.
.jpg)
.png)
.png)