Sfeerverslag: Sophie Willemijntje, Emma&Mariví en Mystha Mandersloot .

Fringe reporters Nex en Anoek gingen tijdens het eerste weekend van Delft Fringe Festival op stap langs drie voorstellingen en deden verslag: 

Sophie Willemijntje: Tales of the Tinderverse

Vanaf het begin van de voorstelling ‘Tales of the Tinderverse’ worden we door Sophie Willemijntje meteen meegenomen in de wereld van autisme en daten, en welke worstelingen er daarbij ontstaan. Sophie legt uit dat ze door haar autisme altijd al het gevoel had dat ze een alien was; dat ze anders was dan iedereen. En eigenlijk had ze ook liever een alien willen zijn, vertelt ze ons. Dat is namelijk wel sexy. De diagnose autisme niet bepaald.

We worden door Sophie meegenomen op een reis door haar datingsgeschiedenis. In een combinatie van toneel en zang brengt ze ons met een duidelijke, heldere stem over hoe dit allemaal voor haar was. Ze vertelt ons over haar first-dates, over een gebroken hart en over hoe moeilijk het af en toe kan zijn om naar anderen te communiceren wat jij nodig hebt, zonder hun daarmee te kwetsen. “In de liefde zijn we eigenlijk allemaal aliens,” zijn een van de laatste woorden die Sophie zegt. Liefde is ingewikkeld, of je nou autisme hebt of niet.

Emma&Marivi : Maar wat als wij Dans

Sfeervol in bruintinten alsof de kostuums bedacht zijn voor de locatie sigarenfabriek. Deze dansers zitten bovenop je huid en eronder. Een spel van afstand en nabijheid en niet zonder elkaar kunnen. Van speels vertederend samen sterren kijken tot kippenvel en wanhoop als de ander ineens niet meer bereikbaar is. Met elk krachtig ondersteunend muziekfragment, een ander aspect van samenzijn. Zoekend naar het gezamenlijk ritme van het leven in een dans vol passie, energie en power. Volgens dansers zelf door de nabijheid van het publiek ook voor hen heel intiem. En een voorstelling die je op het puntje van je stoel moet houden, door een rollercoaster van emoties. Dat is gelukt.

Mystha Mandersloot: Verhalen van Verwekkers

Deze nieuwe voorstelling van Mystha Mandersloot is, net als de vorige voorstelling abortus verhalen, gebaseerd op de echte ervaringen en verhalen van de drie vertellers in dit stuk. De rol van de verwekker, die soms machteloos moet wachten op de beslissing van de ander. “Dus, ik wacht”. Het tweede deel van een tweeluik die extra diepte krijgt als je de abortusverhalen van vorig jaar kent, maar die uiteraard ook als eigen voorstelling te zien is. Van verstilde muzikaal ondersteunde beschouwingen tot machohumor. Mooie theatrale beelden, bijna als stillevens in de kleuren van Vermeer tegen de achtergrond van de Stadsboerderij. Benieuwd hoe Mystha de volgende locaties weer helemaal eigen gaat maken.

• Tekst: Nex Brouwer en Anoek van den Broek
• Beeld: Sophie Willemijntje. Fotograaf: Maurice Gemmeke