De zevende editie is het alweer, van het Delft Fringe Festival. Op de openingsavond zit de zaal van het Rietveld Theater afgeladen en de temperatuur stijgt tot tropische waarden. Festivaldirecteur Roel Funcken heet het publiek welkom en bedankt zijn team voor het werk dat ze verzet hebben, want uiteraard zit er aan een dergelijk groot festival heel wat voorbereiding vast.
De avond gaat van start met een optreden van Ludique, de winnaars van vorig jaar. Ludique wordt gevormd door drie heren, waarvan twee in glorieuze drag. Hun programma met de titel “ZARAH, zonde van de liefde” voert ons door het leven van de Zweedse actrice/zangeres Zarah Leander.
In haar jeugd was Zarah een lelijk, roodharig meisje met te grote voeten. Maar haar stem was, zelfs op jonge leeftijd, al uniek. “Die Stimme der Sehnsucht”, zoals men dat later noemde, toen ze furore maakte in Duitsland.
Tijdens de tweede Wereldoorlog had Zarah een contract bij de Duitse filmgigant UFA. Ze diende haar contract netjes uit en ging daarna terug naar haar geboorteland Zweden. Een paar jaar lang was het stil rond Zarah. Maar vanaf 1947 vierde zij weer triomfen totdat ze in 1981, op 73-jarige leeftijd, in het harnas stierf.
Ludique brengt een liefdevolle ode aan deze legendarische vrouw met haar lage, zwoele stem. Haar levensloop wordt gelardeerd met Duitstalige liedjes vol verlangen, verboden liefdes en verbroken liefdes. Op de achterwand zien we foto’s en filmbeelden van de echte Zarah en zo komt ze, voor even, weer tot leven. Een vrouw als Zarah mag niet in vergetelheid raken, vinden de mannen van Ludique. En gelijk hebben ze.
Ludique is tevens op verschillende avonden tijdens Fringe te zien met een gedeelte uit hun nieuwe programma: “From BERLIN with love”.
Na de pauze staan twee kortere voorstellingen op het programma. Om te beginnen treedt LucyOnes op met de dansvoorstelling “(I’m a) hot mess”. We zien twee in het wit geklede mensen op het toneel. Een man en een vrouw. De vrouw zit. Op de klanken van intrigerende, moderne muziek maakt ze schokkerige, bijna spastische bewegingen. Haar gezicht vertoont een levendige opeenvolging van gelukzalige uitdrukkingen. Als iemand die zichzelf koestert in de zon. Is ze een bloem die ontwaakt? Een kind dat op het punt staat geboren te worden? De man staat schuin achter haar en is vrij roer- en uitdrukkingsloos.
Gaandeweg worden de bewegingen van de vrouw en de man steeds groter. Ze nemen bizarre poses aan. De vrouw staat op en begint zich synchroon met de man te bewegen. Dan breekt de vrouw (of het kind, of de bloem) zich los. Op het voortoneel maakt ze uitzinnige bewegingen. Dan komt ze tot rust. Ze gaat weer zitten en neemt haar beginpose aan. Het einde van een cyclus.
Ik ben blij dat ik vooraf niet de beschrijving heb gelezen van deze dansvoorstelling. Ik vond het fijn om er mijn eigen fantasie op los te laten. Naderhand bleek dat ik er iets heel anders in zag dan de makers voor ogen hadden. Experimentele dans is waarschijnlijk niet ieders ding, maar ik werd er door gegrepen.
De eerste avond wordt afgesloten door cabaretgroep Hun met “Alles is wel”. Twee frisse meiden die hun vrouwelijke charmes ongegeneerd in de strijd gooien om het publiek voor zich te winnen. Dat lukt uitstekend.
Hun liedjes lijken luchtige niemendalletjes. Maar schijn bedriegt. De melodieën zitten goed in elkaar, de meiden zijn zeer muzikaal (beiden spelen keyboard en zingen) en er zit vaak een serieuze ondertoon of een flinke vleug zelfspot in de teksten. Bijvoorbeeld een lied over het maniakaal aflopen van allerlei feesten, party’s en andere samenkomsten om maar te kunnen zeggen “Ik ben er bij”. Of een lied over een femme fatale, die waarschuwt “pasop, ik geef af”. En inderdaad, haar vriendje raakt haar niet meer kwijt: ze kruipt onder zijn huid als inkt die er niet meer af te wassen is. Een sterk staaltje human beatbox demonstreren de meiden tijdens een rap over het beoordelen op uiterlijkheden. En tot slot nog een mooie boodschap: “Alles komt goed”.
Na zo’n zwoel begin krijg je trek in een cocktail. Die staat gelukkig voor ons klaar in de foyer. De kop is er af: Delft Fringe is begonnen!
Tekst: Marie-Jet Eckebus