Het lijkt erop dat de tweede week van Fringe nog beter bezocht wordt dan de eerste. In het bovenzaaltje van Grandcafé De Sjees zijn de reservestoeltjes niet aan te slepen. Later op de avond zit De Stadsboerderij ook stampvol. Laten we bij het begin beginnen met “Hun”, een energiek damesduo.
Tekst: Marie-Jet Eckebus
HUN | De geit is gemolken
Nadat het gordijn is dichtgetrokken om de fel naar binnen schijnende zon af te schermen, betreden twee dartele dames de vloer. Ze dragen pittige vintagepakjes. Meteen wordt een jonge vrouw in het publiek ingeschakeld om rozenblaadjes te strooien. Dat past goed bij het zoete liefdesliedje waarmee het duo van start gaat.
Natuurlijk gaat het niet altijd goed in de liefde. De dames laten een zoektocht naar de liefde, een ongelukkige liefde en een verbroken relatie de revue passeren in een reeks liedjes, waarbij publieksparticipatie niet wordt geschuwd. Vooral Jelle, een jongeman die op de eerste rij zit, is behoorlijk de pineut.
De liedjes worden vlot aan elkaar gebabbeld. Ze zijn grappig en origineel geformuleerd, maar ze missen vaak een duidelijke point of verrassende twist. Een uitzondering daarop is ‘Erik’, een liedje over een getrouwde lover.
Beide dames beschikken over een uitstekende zangstem en wisselen elkaar af achter het keyboard. Met hun onbevangen, ontwapenende en bruisende optreden weten ze het publiek voor zich te winnen.
Hazeveld & Van Voskuylen | Zonder jullie geen #IK
De toegangspoort tot De Stadsboerderij zit stampvol. Op een scherm is de projectie van een Twitterpagina van ene Barbara te zien. Er verschijnen foto’s en berichten met hashtags. Barbara loopt gehaast tussen het publiek door, terwijl ze selfies maakt. Ondertussen vertelt ze op bijna manische wijze wat ze zoal via Social Media de wereld in slingert. En dat is véél. Haar dag begint al met het posten van een foto. Daarna checkt ze voortdurend of de foto en haar geestige bijschrift al likes heeft gekregen.
De ratelende Barbara wordt afgewisseld door de kalm sprekende Floris. Hij is een alleenstaande man, die een eentonig bestaan leidt. Sinds zijn vrouw hem heeft verlaten, verzamelt hij schemerlampen en volgt hij Barbara’s twitterberichten. Social media is voor hem een alternatief voor lezen, naar de kroeg gaan, tv kijken of theaterbezoek.
Achter de oppervlakkige twitterberichten van Barbara vermoedt hij een opwindend leven. Wanneer Barbara een selfie met op de achtergrond een berg post, fantaseert Floris dat ze vast in een zweefvliegtuigje over de berg is gevlogen.
De twee hebben niets gemeen met elkaar, maar komen elkaar in de virtuele wereld tegen wanneer Floris Barbara condoleert met het overlijden van haar moeder. Twee eenzame mensen die elkaar even aanraken. Maar van écht aanraken is geen sprake.
‘Zonder jullie geen #IK’ is een voorstelling om over na te denken en over na te praten. Gaat intermenselijk contact verloren? Of is dit slechts een fase en keren we zo zoetjes aan terug naar de échte wereld waarin je iemand een warme omhelzing kunt geven in plaats van een emoticon van een hartje?
.jpg)
.png)
.png)
