Sfeerverslag: maandagavond 6 juni .

De maandagavond bleek in het verleden een wat lastige avond om publiek te trekken voor de deelnemende artiesten op het Delft Fringe Festival. Er is immers geen winkelend publiek dat langs de diverse locaties loopt, een blik naar binnen werpt en uit nieuwsgierigheid een voorstelling meepakt. Ik ben vanavond blij verrast met de kwaliteit van de optredens en ook de opkomst van het publiek is zeker redelijk te noemen.

Door: Jaap Stolze

The Ba Rock Band | The 60’s version of Bach’s Coffee Cantata

In het Rietveld Theater word ik overgehaald door een enthousiaste vrijwilliger om bovenstaande muziekvoorstelling te bekijken. De voorstelling gaat van start met twee muzikanten waarvan één op de piano en de ander op viool zijn kunsten laat horen. De locatie is een café waarbij later een sopraan en een zangeres deelnemen aan het stuk. Het draait om een conflict tussen de vader (de sopraan) en zijn dochter (de zangeres) waarbij de dochter wordt verboden van koffie te genieten. Zingend en argumenten naar elkaar toespelend komen ze uiteindelijk toch nader tot elkaar en eindigt het in een huwelijk voor de dochter. Origineel aan dit stuk is de toegevoegde ondertiteling op de wand in de Nederlandse en de Engelse taal. Ook alle gezongen woorden in het Duits kan het publiek meelezen. Vooral aantrekkelijk voor mensen die van Bach en opera houden.

John Kleppe | Survival

In Café de Koepoort staat een cabaretier op het podium met een leuk verhaal over zijn aanstaande vaderschap. Hij gaat van start met de mededeling dat mannen slordig omgaan met hun sperma waar ze dan ook genoeg van hebben. Dit in tegenstelling tot het vrouwelijke geslacht dat maar een beperkt aantal eicellen in bezit heeft en zeer kieskeurig is. Dit proces van the Survival of the Fittest vertelt hij geanimeerd en wisselt hij af door zijn angsten te delen over het vaderschap en de onvermijdelijke verantwoordelijkheden die hierbij horen. Een leuk verhaal dat eindigt met een serieuze ondertoon.

LEFKOP | ´t uur blauw

In het leuk ingerichte en hippe LU-ST staan twee jongemannen die een stuk opvoeren over een 10-jarige tweeling die het contact met elkaar verloren was en nu elkaar weer ontmoeten op het dak van hun flat.

De ene zit in zijn roeiboot op het dak terwijl de ander met zijn modelbouwhelikopter in de weer is. Lang niet alles wordt uitgesproken of duidelijk tijdens het stuk, je mag zelf als toeschouwer de ontbrekende puzzelstukjes toevoegen. De confrontatie tussen de twee tweelingbroertjes gaat gepaard met niet eerder geuite emoties en diverse krachtmetingen. Erg leuk zijn de snelle schakelingen tussen soms een korte monoloog van één van de broertjes en de fysieke scènes tussen de beide mannen. Soms wordt er achter elkaar aangerend en een moment later schreeuwen ze elkaar verwijten toe. Toenadering tot elkaar blijkt zelfs voor een tweeling nog best lastig te zijn. Omdat hun woordenschat nog beperkt is en vanwege hun leeftijd kiezen ze meestal voor de fysieke uitdaging. Deze voorstelling was ook goed bezocht met zo´n 25 man en de reacties waren positief.

Falk Hübner en Maarten Zaagman | I will carry you over hard times

Voordat deze voorstelling van start gaat, krijgen we een korte inleiding van de regisseur die ons vertelt waar het stuk over gaat. Wat blijft er van een musicus over als hij zijn instrument niet tot zijn beschikking heeft, waar liggen zijn grenzen? Vervolgens komt de betreffende musicus op het podium staan en begint in meerdere hoeken drumstokken en grote tromstokken neer te leggen.

Hij start via een laptop de muziek die hij met zijn drumstokken in de lucht bespeelt met een perfecte beheersing en gevoel voor ritme. Terwijl de tijd verstrijkt worden er steeds meerdere lagen muziek op elkaar gestapeld met verschillende toonhoogtes en timbre van het geluid. Je wordt als toeschouwer helemaal meegevoerd in dit muzikale spel zonder tekst, maar wel met een enorme concentratie en daadkracht uitgevoerd. De percussionist springt van de ene naar de andere kant om geen enkele slag te missen en hij bespeelt de gong, de hoge en lage tonen en varieert in hoogte, tempo en snelheid van spel. Af en toe komt er ook nog een strijkstok aan te pas en is ook net zo snel weer verdwenen.

Een fascinerend schouwspel waarbij duidelijk blijkt dat de bewegingen en motoriek van een percussionist net zo zwaar wegen als zijn uiteindelijke klanken via de percussie-instrumenten. De laatste 10 minuten is de percussionist ook echt aan het hijgen en zweten van de inspanningen. Een indrukwekkende performance. Dit stuk heeft mij echt overdonderd en bewijst maar weer eens dat het verrassingselement van het festival en het ontdekken van aparte theaterstijlen groot zijn.