Sfeerverslag: vrijdag 3 juni 2016 .

Op weg naar het Rietveld Theater stuit ik op wat kinderen die de Avondvierdaagse lopen. Diverse straten in de binnenstad blijken voor het wandelevenement afgesloten te zijn. Doch dit ongemak is slechts tijdelijk. Ik ben in ieder geval op tijd in het Rietveld Theater om m’n festivalbandje op te halen. Daarna snel op de fiets naar Bierhuis De Klomp. Ik ken De Klomp van een biertje met een kaasje, maar in het bovenzaaltje was ik nooit geweest. Daar vindt het optreden van Barbara Breedijk plaats. Een donkerbruine ambiance voor haar lichtvoetige liedjes.

Tekst: Marie-Jet Eckebus

Barbara Breedijk | Kan het ook uit?

Het is de vijfde keer dat Barbara optreedt tijdens Fringe. Ter gelegenheid van dit lustrum heeft ze extra instrumenten meegenomen, naast haar gitaar ook een ukelele, een banjo en een gitaarukelele én ze heeft nieuw materiaal. De titel van haar programma is ontleend aan het gelijknamige, zwoel gezongen liedje over een soort-van-gebroken-wit hemdje dat strak om een mannenlichaam zit en waarover Barbara slechts één vraag heeft: “Kan het ook uit?”

In haar komische, absurdistische meezing-liedjes komt van alles aan bod. Van wraak op een buurman die elk jaar met een ander schatje op reis gaat en nooit met háár tot undercover praktijken in een karaokebar. Het splinternieuwe liedje “Billenkoek” wordt enigszins aarzelend meegezongen. Het is voor het publiek geen dagelijkse kost om over SM met een tafeltennisbatje, een spatel en een ukelele te zingen.

Het kost Barbara kennelijk geen enkele moeite teksten te bedenken. Het publiek mag zelfs een verzoek doen. Wil, een vrijwilligster van het Rietveld Theater, vertelt dat ze vandaag met zichzelf – over liever gezegd met haar leeftijd – werd geconfronteerd. Ze durfde niet op een krukje te klimmen om een bord op te hangen. Barbara stelt nog een paar vragen aan haar en maakt er dan à la minute een liedje over, waarin zelfs de vissen van Wil genoemd worden.

Tussen alle lichtelijk absurdistische liedjes zit ook een aantal poëtische pareltjes en een bijzonder lief liedje over Barbara’s kleine nichtje. Daarmee bewijst Barbara dat ze meer diepgang heeft dan je in eerste instantie zou vermoeden. Haar teksten, haar begeleiding en haar stem zijn het beluisteren meer dan waard.

Funktioneel Naakt | De Verhoren

Een beklemmende gewaarwording: op de vloer van een herenkledingzaak liggen twee lichamen: van een man en een vrouw. Ze zijn kennelijk bewusteloos. Een man, in het zwart gekleed, bindt hun handen bij elkaar en een doek voor hun mond. Daarna begint hij, opgefokt, een appel te eten.

De beklemmende scène krijgt opeens een andere wending wanneer de gijzelnemer zich zorgzaam over de gijzelaars ontfermt en zelfs zijn verontschuldigingen aanbiedt. “Sorry, ik móest dit wel doen. Het kan niet anders.” Hij blijkt zijn slachtoffers bij naam te kennen en wil gerechtigheid. Maar waarvoor? Gaandeweg wordt de gijzelnemer steeds agressiever, totdat het tot een explosieve gewelddaad komt. En dan… wendt hoofdrolspeler Laurens de Groot zich naar het publiek toe en zegt: “Tot hiertoe”. Een teaser van de bovenste plank! Het publiek is enigszins ontdaan. “Ik zat er helemaal in,” hoor ik mensen zeggen. En: “Hoe loopt het nu af?” Wie dat wil zien, moet naar de volledige voorstelling komen. Deze wordt vanaf november gespeeld.

Alle lof voor de drie spelers die ons geheel in het verhaal hebben gezogen. Laurens de Groot, die zelf het script schreef, speelt een angstaanjagende, labiele gijzelnemer. Truus de Boer en Remy van Keulen bieden hem goed tegenspel. Deze drie acteurs zijn uitermate goed op elkaar ingespeeld. Ze hielden het publiek een half uur lang in ‘gijzeling’.