Sfeerverslag: Fantastische opening Delft Fringe Festival .

De zaal van Theater De Veste zit tjokvol publiek uit Delft en ver daar buiten, wanneer presentator Hasan Gök het woord tot ons richt, in de vorm van spoken word. Hierna heet hij ons welkom en stelt hij het publiek de vraag: “Wat is fringe?” Tja, wat ís fringe eigenlijk? Rafels en franje worden genoemd, maar fringe betekent ook ‘een klein gebied’. Die gebieden staan voor alle plekken waar de Fringe-voorstellingen te zien zijn, van musea tot in huiskamers. De nieuwe makers brengen hun boodschap en hun visie tot leven in deze roerige tijden.

Daarna is het woord aan Maaike Zwart, wethouder van Duurzaamheid, Werk en inkomen en Economie. Ondanks dat ‘cultuur’ niet tot haar portefeuille behoort, voelt zij zich duidelijk betrokken bij het Delft Fringe Festival. Het festival zorgt voor verbinding en gesprekken, weet zij. Bovendien kunnen jonge makers vlieguren maken. Maaike Zwart vindt het belangrijk dat in deze tijd met enorme prijsstijgingen het festival betaalbaar is gebleven. De slogan van Delft is ‘creating history’ en Zwart is er zeker van dat deze editie van het Fringe Festival geschiedenis gaat schrijven.

Na haar enthousiaste woorden is het tijd voor de eerste voorstelling: Alienated met ‘Carry my segment’, een choreografie van Kelly Vanneste. De twee dansers kruipen naar elkaar toe en van elkaar af. Ze raken elkaar aan met de voeten. Uiteindelijk vormen ze één organisme, wiegen elkaar, proberen los te komen, trekken elkaar aan en stoten elkaar af. De dansers eindigen los van elkaar. Het blijft van begin tot eind boeiend.

Gök nodigt Fringe Festivaldirecteur Roel Beeftink-Funcken uit op het podium te komen. Roel vertelt dat er dit jaar 300 aanmeldingen van makers waren. Dat is zowel een hoogte- als een dieptepunt te noemen. Een hoogtepunt uiteraard omdat het geweldig is dat er zoveel makers zijn die een podium zoeken. Een dieptepunt, omdat er slechts plaats was voor 29 voorstellingen. Roels droom is dat het festival door blijft gaan en blijft groeien in de komende jaren en vér daarna.

Hierna is het podium voor ‘Pussyboys’, een voorstelling die Tara Reijerkerk maakte voor zes mannen. Met dans, muziek, zang en een grote snuf humor gaan de mannen op zoek naar wat mannelijkheid voor hen inhoudt. We zien een macho fitnesscoach, een Chippendale-act, een ontboezeming over gay zijn en over een vader die nooit ‘ik houd van jou’ zegt. Over daten, kapotmaken en de ongemakkelijkheid van elkaar omhelzen. De mannen bewegen zich energiek in een decor dat uit stellages bestaat die ze – heel mannelijk – zelf in elkaar zetten. Mannelijkheid blijkt oneindig veel aspecten te hebben. Eén van de mannen werpt de vraag de zaal in: “Wie heeft ervaring met mannelijkheid?” Gevolgd door een black-out.

Tijdens de pauze staat ons een verrassing te wachten. In de foyer wordt een aantal korte acts opgevoerd. Dystopia laat een voorproefje uit ‘Retropia’ zien, waarin alle aardbewoners naar Mars moeten emigreren en zelfs hun Donald Duckjes achter moeten laten. Mirjam Ravier laat met robot- achtige moves een gedeelte zien uit haar dansvoorstelling ‘Uncanny Valley’. Simon Cranit Ossoinak zorgt voor ijzingwekkende momenten wanneer hij op een trapleuning balanceert en acrobatische toeren uithaalt op de treden.

Niek Wagenaar won in 2022 de publieksprijs op het Delft Fringe Festival. Zijn groep Niek Wagenaar’s Nymphs sluit de openingsavond af met ‘After All’. De vier dansers (één vrouw, drie mannen) laten een scala aan emoties zien, die herkenbaar en aangrijpend zijn. We zien een gedesoriënteerde vrouw, chaos, mensen die elkaar proberen te troosten, maar daar niet toe in staat zijn. Ze blijven contact met elkaar zoeken. Er ontstaat gelatenheid, maar er is ook wanhoop. Dan komt er een omwenteling: rust en vanuit die rust is het wél mogelijk elkaar te troosten, te steunen, elkaar hoop te geven. Zelfs liefde bloeit weer op. Na een moment van stilte, barst het publiek uit in een enorm, welverdiend applaus. Wat een fantastische afsluiting van een fantastische openingsavond! In de afgelopen twaalf jaar is het Delft Fringe Festival uitgegroeid van een leuk ‘tussen de schuifdeuren’ evenement, tot een volwassen festival boordenvol creatief talent. Daar mogen we trots op zijn. Om de woorden van Maaike Zwart te gebruiken: we gaan geschiedenis schrijven.

Tekst: Marie-Jet Eckebus

Foto: Opening van Delft Fringe Festival in Theater de Veste op 31 mei. Batuhan Keskiner.