Een poëtische en muzikale migratiereis, op zoek naar een nieuw thuisland. Waar dromen kunnen wortelen, groeien en geoogst kunnen worden. Een reis naar een land achter de bergen, waar het verleden wordt achtergelaten en heimwee niet bestaat.
Oudail el Omari is geboren op Curaçao, opgegroeid in een dorp in de bergen in Libanon en op 13-jarige leeftijd naar Nederland geëmigreerd met zijn ouders. Als autodidacte maker en acteur bespreekt en bevraagt hij maatschappelijke en culturele thema’s. Zijn biculturele achtergrond biedt hem een rijk perspectief op zowel de Arabische als de Nederlandse cultuur. Een terugkerend thema in zijn werk, met alle voordelen en uitdagingen die daarmee gepaard gaan.
"Theater heeft mij geholpen me thuis te voelen in Nederland. Om vrienden te maken, Nederlands te leren, mezelf en het leven in Nederland te begrijpen. Nu gebruik ik theater om verhalen te vertellen. Mijn verhalen en verhalen van anderen die het verdienen om verteld en gehoord te worden."
A poetic and musical emigration journey in search of a new homeland. Where dreams root, grow, and are harvested. It is a journey to a land beyond the mountains. The past and the heart are left behind.
Oudail el Omari was born in Curaçao, raised in a mountain village in Lebanon and immigrated at the age of 13 to the Netherlands with his parents. As a self-taught artist and actor, he seeks to discuss and question societal and cultural themes. His bicultural background provides him with a rich perspective on both Arab and Dutch culture, a recurring theme in his work, with all the benefits and challenges that come with it.
"Theater has helped me feel at home in the Netherlands. I used theater to make friends, learn Dutch, understand myself and the life in the Netherlands. Now I use theater to tell stories, my own stories and stories of others that deserve to be told and heard."
هجرة هي رحلة هجرة شعرية وموسيقية بحثًا عن وطن جديد. بلد حيث يمكن للأحلام أن تنبت وتنمو وتُحصد. إنها رحلة إلى بلاد وراء الجبال، حيث يُترك الماضي خلف وحيث لا يوجد الحنين للوطن
Credits
- Schrijven & spel: Oudail el Omari
- Productie: Esmee Ronde
- Eindregie: Abdelkarim el Baz
- Licht & Vormgeving: Roel Leenders
- Fotograaf: Moon Saris
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
"Ik word beschadigd en als ik daar over spreken wil, word ik snel gestild.''
Op een plek vol schoonheid, veiligheid en nabijheid van God zit een jongen van vijftien. Zijn naam is Wouter. Daar, op die plek, wordt hij geconfronteerd door de conservatieve, christelijke barbiepop Christa. Zij maakt stekende en ingewikkelde opmerkingen over zijn homoseksualiteit.
Wouter is altijd stil geweest over de worsteling tussen zijn homoseksualiteit en zijn christen zijn, maar de stilte begint te voelen als een leugen. Hij besluit dat het tijd is voor openheid en zet zijn worsteling om in een theaterstuk. Via muziek, typetjes, rituelen, beweging en tekst neemt deze voorstelling het publiek mee in zijn worsteling. Maar vooral in de zoektocht naar de verbinding tussen deze twee werelden. Wouter hoopt dat de boodschap en het verhaal van de voorstelling gehoord gaan worden door zoveel mogelijk mensen.
In a place full of beauty, safety and nearness to God sits a fifteen-year-old boy. His name is Wouter. There, in that place, he is confronted by the conservative, Christian barbie doll Christa. She makes stinging and complicated comments about his homosexuality.
Wouter has always been quiet about the struggle between his homosexuality and being a Christian, but the silence begins to feel like a lie. He decides it is time for openness and turns his struggle into a play. Through music, characters, rituals, movement and text, this performance takes the audience through his struggle. But especially in the search for the connection between these two worlds. Wouter hopes that the performance's message and story will be heard by as many people as possible.
Credits
- Tekst / spel / regie: Wouter Haaksema
- Stem Barbiepop Christa: Tess van de Hoef
- Regie / techniek Barbiepop Christa: Valentijn Banga
- Trailer gefilmd door: Remi Walsarie
- Fotograaf: Sije Kloppenburg
- Techniek: Donna Brasser
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
Een poëtische en muzikale migratiereis, op zoek naar een nieuw thuisland. Waar dromen kunnen wortelen, groeien en geoogst kunnen worden. Een reis naar een land achter de bergen, waar het verleden wordt achtergelaten en heimwee niet bestaat.
Oudail el Omari is geboren op Curaçao, opgegroeid in een dorp in de bergen in Libanon en op 13-jarige leeftijd naar Nederland geëmigreerd met zijn ouders. Als autodidacte maker en acteur bespreekt en bevraagt hij maatschappelijke en culturele thema’s. Zijn biculturele achtergrond biedt hem een rijk perspectief op zowel de Arabische als de Nederlandse cultuur. Een terugkerend thema in zijn werk, met alle voordelen en uitdagingen die daarmee gepaard gaan.
"Theater heeft mij geholpen me thuis te voelen in Nederland. Om vrienden te maken, Nederlands te leren, mezelf en het leven in Nederland te begrijpen. Nu gebruik ik theater om verhalen te vertellen. Mijn verhalen en verhalen van anderen die het verdienen om verteld en gehoord te worden."
A poetic and musical emigration journey in search of a new homeland. Where dreams root, grow, and are harvested. It is a journey to a land beyond the mountains. The past and the heart are left behind.
Oudail el Omari was born in Curaçao, raised in a mountain village in Lebanon and immigrated at the age of 13 to the Netherlands with his parents. As a self-taught artist and actor, he seeks to discuss and question societal and cultural themes. His bicultural background provides him with a rich perspective on both Arab and Dutch culture, a recurring theme in his work, with all the benefits and challenges that come with it.
"Theater has helped me feel at home in the Netherlands. I used theater to make friends, learn Dutch, understand myself and the life in the Netherlands. Now I use theater to tell stories, my own stories and stories of others that deserve to be told and heard."
هجرة هي رحلة هجرة شعرية وموسيقية بحثًا عن وطن جديد. بلد حيث يمكن للأحلام أن تنبت وتنمو وتُحصد. إنها رحلة إلى بلاد وراء الجبال، حيث يُترك الماضي خلف وحيث لا يوجد الحنين للوطن
Credits
- Schrijven & spel: Oudail el Omari
- Productie: Esmee Ronde
- Eindregie: Abdelkarim el Baz
- Licht & Vormgeving: Roel Leenders
- Fotograaf: Moon Saris
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
"Ik word beschadigd en als ik daar over spreken wil, word ik snel gestild.''
Op een plek vol schoonheid, veiligheid en nabijheid van God zit een jongen van vijftien. Zijn naam is Wouter. Daar, op die plek, wordt hij geconfronteerd door de conservatieve, christelijke barbiepop Christa. Zij maakt stekende en ingewikkelde opmerkingen over zijn homoseksualiteit.
Wouter is altijd stil geweest over de worsteling tussen zijn homoseksualiteit en zijn christen zijn, maar de stilte begint te voelen als een leugen. Hij besluit dat het tijd is voor openheid en zet zijn worsteling om in een theaterstuk. Via muziek, typetjes, rituelen, beweging en tekst neemt deze voorstelling het publiek mee in zijn worsteling. Maar vooral in de zoektocht naar de verbinding tussen deze twee werelden. Wouter hoopt dat de boodschap en het verhaal van de voorstelling gehoord gaan worden door zoveel mogelijk mensen.
In a place full of beauty, safety and nearness to God sits a fifteen-year-old boy. His name is Wouter. There, in that place, he is confronted by the conservative, Christian barbie doll Christa. She makes stinging and complicated comments about his homosexuality.
Wouter has always been quiet about the struggle between his homosexuality and being a Christian, but the silence begins to feel like a lie. He decides it is time for openness and turns his struggle into a play. Through music, characters, rituals, movement and text, this performance takes the audience through his struggle. But especially in the search for the connection between these two worlds. Wouter hopes that the performance's message and story will be heard by as many people as possible.
Credits
- Tekst / spel / regie: Wouter Haaksema
- Stem Barbiepop Christa: Tess van de Hoef
- Regie / techniek Barbiepop Christa: Valentijn Banga
- Trailer gefilmd door: Remi Walsarie
- Fotograaf: Sije Kloppenburg
- Techniek: Donna Brasser
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
In deze documentaire muzikale vertelling onderzoekt Storm Boender het Indisch zwijgen: een fenomeen binnen de Indische gemeenschap waarbij de oude generatie niet wil praten over het Indisch verleden. Waarom praten zijn grootouders niet over Nederlands-Indië? En waarover praten ze dan niet? En waarom is het voor Boender zo moeilijk om het gesprek aan te gaan met zijn grootouders?
In een wereld die steeds meer divers wordt komen meerdere verhalen, en daarmee meerdere waarheden, bij elkaar. Deze waarheden kunnen botsen en leiden tot frictie, spanning en polarisatie.
Vanuit de overtuiging dat er geen eenduidige waarheid is, maakt Storm Boender werk over deze zoektocht naar waarheid en over de vragen die we krijgen als we elkaar leren kennen. Want binnen een maatschappij met verschillende perspectieven en waarheden, is de zoektocht naar jouw plek in deze maatschappij universeel. En daar in die zoektocht kunnen wij elkaar vinden.
In this documentary musical narrative, Storm Boender examines ‘Indisch zwijgen’: a phenomenon within the Indo-Dutch culture where the older generation refuses to discuss the colonial past in the former Dutch East Indies. Why do his grandparents avoid discussing the Dutch East Indies? What topics do they avoid? And why does Boender find it so challenging to engage in conversation with his grandparents?
In a world becoming increasingly diverse, multiple narratives, and thus multiple truths, converge. These truths may clash, leading to friction, tension, and polarization.
From the belief that there is no singular truth, Storm Boender crafts works about this quest for truth and the questions that arise as we get to know one another. Because within a society of varied perspectives and truths, the search for one's place is universal. And it is within this quest that we can find each other.
Credits
* Concept, tekst, spel: Storm Boender
* Eindregie: Tristen Theunisz
* Tekst advies: Jorg van den Kieboom
* Fotograaf: Rob en Broek
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
Fleur en Mathijs zijn het spoor bijster in de overvloed van elkaar tegensprekende informatievoorzieningen. Je moet niet alles geloven wat je leest, hoort of ziet. Je kunt niet op iedereen blind vertrouwen. Soms is het helder wie de waarheid spreekt. Soms is het evident wie niet. Maar zeker weten doe je het nooit.
In vogelvlucht zappen Fleur en Mathijs langs alle mogelijke interpretaties van de waarheid en krijgen daarbij hulp van het publiek, het internet en een A.I. Aan de hand van snelle dialogen, herkenbare pijnpunten en duistere humor proberen ze te doorgronden hoe het nu allemaal écht zit. Van Haagse dubbele agenda’s en de ernst van global warming tot wat Google nu eigenlijk met je persoonsgegevens doet.
*Fleur and Mathijs are lost in the plethora of contradictory information. You shouldn't believe everything you read, hear or see. You can't trust everyone blindly. Sometimes it is clear who is telling the truth. Sometimes it is obvious who is not. But you never know for sure. *
Fleur and Mathijs zap past all possible interpretations of the truth and get help from the public, the Internet and an A.I. Using fast-paced dialogues, recognizable pain points and dark humor, they try to get to the bottom of it all. From The Hague double agendas and the seriousness of global warming to what Google actually does with your personal data.
Credits
- Maker en spel: Fleur Mennega & Mathijs Demper
- Productie: Myrthe Ligtenberg
- Fotograaf: Anne van der Perk
- Art direction & styling: Danique de Groot
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
"Ik word beschadigd en als ik daar over spreken wil, word ik snel gestild.''
Op een plek vol schoonheid, veiligheid en nabijheid van God zit een jongen van vijftien. Zijn naam is Wouter. Daar, op die plek, wordt hij geconfronteerd door de conservatieve, christelijke barbiepop Christa. Zij maakt stekende en ingewikkelde opmerkingen over zijn homoseksualiteit.
Wouter is altijd stil geweest over de worsteling tussen zijn homoseksualiteit en zijn christen zijn, maar de stilte begint te voelen als een leugen. Hij besluit dat het tijd is voor openheid en zet zijn worsteling om in een theaterstuk. Via muziek, typetjes, rituelen, beweging en tekst neemt deze voorstelling het publiek mee in zijn worsteling. Maar vooral in de zoektocht naar de verbinding tussen deze twee werelden. Wouter hoopt dat de boodschap en het verhaal van de voorstelling gehoord gaan worden door zoveel mogelijk mensen.
In a place full of beauty, safety and nearness to God sits a fifteen-year-old boy. His name is Wouter. There, in that place, he is confronted by the conservative, Christian barbie doll Christa. She makes stinging and complicated comments about his homosexuality.
Wouter has always been quiet about the struggle between his homosexuality and being a Christian, but the silence begins to feel like a lie. He decides it is time for openness and turns his struggle into a play. Through music, characters, rituals, movement and text, this performance takes the audience through his struggle. But especially in the search for the connection between these two worlds. Wouter hopes that the performance's message and story will be heard by as many people as possible.
Credits
- Tekst / spel / regie: Wouter Haaksema
- Stem Barbiepop Christa: Tess van de Hoef
- Regie / techniek Barbiepop Christa: Valentijn Banga
- Trailer gefilmd door: Remi Walsarie
- Fotograaf: Sije Kloppenburg
- Techniek: Donna Brasser
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
In deze documentaire muzikale vertelling onderzoekt Storm Boender het Indisch zwijgen: een fenomeen binnen de Indische gemeenschap waarbij de oude generatie niet wil praten over het Indisch verleden. Waarom praten zijn grootouders niet over Nederlands-Indië? En waarover praten ze dan niet? En waarom is het voor Boender zo moeilijk om het gesprek aan te gaan met zijn grootouders?
In een wereld die steeds meer divers wordt komen meerdere verhalen, en daarmee meerdere waarheden, bij elkaar. Deze waarheden kunnen botsen en leiden tot frictie, spanning en polarisatie.
Vanuit de overtuiging dat er geen eenduidige waarheid is, maakt Storm Boender werk over deze zoektocht naar waarheid en over de vragen die we krijgen als we elkaar leren kennen. Want binnen een maatschappij met verschillende perspectieven en waarheden, is de zoektocht naar jouw plek in deze maatschappij universeel. En daar in die zoektocht kunnen wij elkaar vinden.
In this documentary musical narrative, Storm Boender examines ‘Indisch zwijgen’: a phenomenon within the Indo-Dutch culture where the older generation refuses to discuss the colonial past in the former Dutch East Indies. Why do his grandparents avoid discussing the Dutch East Indies? What topics do they avoid? And why does Boender find it so challenging to engage in conversation with his grandparents?
In a world becoming increasingly diverse, multiple narratives, and thus multiple truths, converge. These truths may clash, leading to friction, tension, and polarization.
From the belief that there is no singular truth, Storm Boender crafts works about this quest for truth and the questions that arise as we get to know one another. Because within a society of varied perspectives and truths, the search for one's place is universal. And it is within this quest that we can find each other.
Credits
* Concept, tekst, spel: Storm Boender
* Eindregie: Tristen Theunisz
* Tekst advies: Jorg van den Kieboom
* Fotograaf: Rob en Broek
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
Fleur en Mathijs zijn het spoor bijster in de overvloed van elkaar tegensprekende informatievoorzieningen. Je moet niet alles geloven wat je leest, hoort of ziet. Je kunt niet op iedereen blind vertrouwen. Soms is het helder wie de waarheid spreekt. Soms is het evident wie niet. Maar zeker weten doe je het nooit.
In vogelvlucht zappen Fleur en Mathijs langs alle mogelijke interpretaties van de waarheid en krijgen daarbij hulp van het publiek, het internet en een A.I. Aan de hand van snelle dialogen, herkenbare pijnpunten en duistere humor proberen ze te doorgronden hoe het nu allemaal écht zit. Van Haagse dubbele agenda’s en de ernst van global warming tot wat Google nu eigenlijk met je persoonsgegevens doet.
*Fleur and Mathijs are lost in the plethora of contradictory information. You shouldn't believe everything you read, hear or see. You can't trust everyone blindly. Sometimes it is clear who is telling the truth. Sometimes it is obvious who is not. But you never know for sure. *
Fleur and Mathijs zap past all possible interpretations of the truth and get help from the public, the Internet and an A.I. Using fast-paced dialogues, recognizable pain points and dark humor, they try to get to the bottom of it all. From The Hague double agendas and the seriousness of global warming to what Google actually does with your personal data.
Credits
- Maker en spel: Fleur Mennega & Mathijs Demper
- Productie: Myrthe Ligtenberg
- Fotograaf: Anne van der Perk
- Art direction & styling: Danique de Groot
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
In deze documentaire muzikale vertelling onderzoekt Storm Boender het Indisch zwijgen: een fenomeen binnen de Indische gemeenschap waarbij de oude generatie niet wil praten over het Indisch verleden. Waarom praten zijn grootouders niet over Nederlands-Indië? En waarover praten ze dan niet? En waarom is het voor Boender zo moeilijk om het gesprek aan te gaan met zijn grootouders?
In een wereld die steeds meer divers wordt komen meerdere verhalen, en daarmee meerdere waarheden, bij elkaar. Deze waarheden kunnen botsen en leiden tot frictie, spanning en polarisatie.
Vanuit de overtuiging dat er geen eenduidige waarheid is, maakt Storm Boender werk over deze zoektocht naar waarheid en over de vragen die we krijgen als we elkaar leren kennen. Want binnen een maatschappij met verschillende perspectieven en waarheden, is de zoektocht naar jouw plek in deze maatschappij universeel. En daar in die zoektocht kunnen wij elkaar vinden.
In this documentary musical narrative, Storm Boender examines ‘Indisch zwijgen’: a phenomenon within the Indo-Dutch culture where the older generation refuses to discuss the colonial past in the former Dutch East Indies. Why do his grandparents avoid discussing the Dutch East Indies? What topics do they avoid? And why does Boender find it so challenging to engage in conversation with his grandparents?
In a world becoming increasingly diverse, multiple narratives, and thus multiple truths, converge. These truths may clash, leading to friction, tension, and polarization.
From the belief that there is no singular truth, Storm Boender crafts works about this quest for truth and the questions that arise as we get to know one another. Because within a society of varied perspectives and truths, the search for one's place is universal. And it is within this quest that we can find each other.
Credits
* Concept, tekst, spel: Storm Boender
* Eindregie: Tristen Theunisz
* Tekst advies: Jorg van den Kieboom
* Fotograaf: Rob en Broek
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
There is more to be learned from wearing a dress for a day, than there is from wearing a suit for a lifetime. (uit: ‘The faggots and their friends between revolutions’)
120SQM DRESS bedekt het hele podium met stof, vervaagt de grenzen en laat een zachte ruimte ontstaan die de regels van gender en socialisatie opzij zet - althans voor een lief moment. Lang genoeg om erin te verdwalen.
Dit visuele essay is gebaseerd op een lezersbrief in een tijdschrift, waarin een man ontsnapt aan zijn verveling tijdens de lockdown door online een zwart mini jurkje te kopen. Hij ontdekt dat het aantrekken van de jurk hem kwetsbaar maakt. Het maakt hem plotseling extra bewust van zijn mannelijke lichaam: sommige delen van zijn lichaam zijn onbedekt, terwijl andere juist bedekt zijn. Ook lijkt de zachtheid van de stof totaal niet op die van mannenkleding. De jurk maakt alles spannend en vreemd.
Thommy Kraft bedekt in de voorstelling het hele podium in kleur door het als een kostuum te dragen. Naast een kostuum is de stof ook zijn partner op het podium.
120SQM DRESS covers the entire stage with fabric, blurring boundaries and leaving a soft space that sets aside the rules of gender and socialization - at least for a sweet moment. Long enough to get lost in it.
This visual essay is based on a reader's letter in a magazine, in which a man escapes his boredom during lockdown by buying a black mini dress online. He discovers that putting on the dress makes him vulnerable. It suddenly makes him extra aware of his male body: some parts of his body are uncovered, while others are covered. Also, the softness of the fabric is not at all like that of men's clothing. The dress makes everything exciting and strange.
*In the performance, Thommy Kraft covers the entire stage in color by wearing it like a costume. In addition to being a costume, the fabric is also his partner on stage. *
Credits
- Concept / bouw / spel: Thommy Kraft
- Kostuum: Erik Metz
- Origineel lichtontwerp: Joachim Fleischer
- Artistieke begeleiding: Julika Mayer
- Fotograaf: Edith van den Elzen
- Met dank aan Lucas Filizetti, HMDK Stuttgart en FITZ Stuttgart
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
In deze documentaire muzikale vertelling onderzoekt Storm Boender het Indisch zwijgen: een fenomeen binnen de Indische gemeenschap waarbij de oude generatie niet wil praten over het Indisch verleden. Waarom praten zijn grootouders niet over Nederlands-Indië? En waarover praten ze dan niet? En waarom is het voor Boender zo moeilijk om het gesprek aan te gaan met zijn grootouders?
In een wereld die steeds meer divers wordt komen meerdere verhalen, en daarmee meerdere waarheden, bij elkaar. Deze waarheden kunnen botsen en leiden tot frictie, spanning en polarisatie.
Vanuit de overtuiging dat er geen eenduidige waarheid is, maakt Storm Boender werk over deze zoektocht naar waarheid en over de vragen die we krijgen als we elkaar leren kennen. Want binnen een maatschappij met verschillende perspectieven en waarheden, is de zoektocht naar jouw plek in deze maatschappij universeel. En daar in die zoektocht kunnen wij elkaar vinden.
In this documentary musical narrative, Storm Boender examines ‘Indisch zwijgen’: a phenomenon within the Indo-Dutch culture where the older generation refuses to discuss the colonial past in the former Dutch East Indies. Why do his grandparents avoid discussing the Dutch East Indies? What topics do they avoid? And why does Boender find it so challenging to engage in conversation with his grandparents?
In a world becoming increasingly diverse, multiple narratives, and thus multiple truths, converge. These truths may clash, leading to friction, tension, and polarization.
From the belief that there is no singular truth, Storm Boender crafts works about this quest for truth and the questions that arise as we get to know one another. Because within a society of varied perspectives and truths, the search for one's place is universal. And it is within this quest that we can find each other.
Credits
* Concept, tekst, spel: Storm Boender
* Eindregie: Tristen Theunisz
* Tekst advies: Jorg van den Kieboom
* Fotograaf: Rob en Broek
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
There is more to be learned from wearing a dress for a day, than there is from wearing a suit for a lifetime. (uit: ‘The faggots and their friends between revolutions’)
120SQM DRESS bedekt het hele podium met stof, vervaagt de grenzen en laat een zachte ruimte ontstaan die de regels van gender en socialisatie opzij zet - althans voor een lief moment. Lang genoeg om erin te verdwalen.
Dit visuele essay is gebaseerd op een lezersbrief in een tijdschrift, waarin een man ontsnapt aan zijn verveling tijdens de lockdown door online een zwart mini jurkje te kopen. Hij ontdekt dat het aantrekken van de jurk hem kwetsbaar maakt. Het maakt hem plotseling extra bewust van zijn mannelijke lichaam: sommige delen van zijn lichaam zijn onbedekt, terwijl andere juist bedekt zijn. Ook lijkt de zachtheid van de stof totaal niet op die van mannenkleding. De jurk maakt alles spannend en vreemd.
Thommy Kraft bedekt in de voorstelling het hele podium in kleur door het als een kostuum te dragen. Naast een kostuum is de stof ook zijn partner op het podium.
120SQM DRESS covers the entire stage with fabric, blurring boundaries and leaving a soft space that sets aside the rules of gender and socialization - at least for a sweet moment. Long enough to get lost in it.
This visual essay is based on a reader's letter in a magazine, in which a man escapes his boredom during lockdown by buying a black mini dress online. He discovers that putting on the dress makes him vulnerable. It suddenly makes him extra aware of his male body: some parts of his body are uncovered, while others are covered. Also, the softness of the fabric is not at all like that of men's clothing. The dress makes everything exciting and strange.
*In the performance, Thommy Kraft covers the entire stage in color by wearing it like a costume. In addition to being a costume, the fabric is also his partner on stage. *
Credits
- Concept / bouw / spel: Thommy Kraft
- Kostuum: Erik Metz
- Origineel lichtontwerp: Joachim Fleischer
- Artistieke begeleiding: Julika Mayer
- Fotograaf: Edith van den Elzen
- Met dank aan Lucas Filizetti, HMDK Stuttgart en FITZ Stuttgart
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
Het begint met een zwangerschapstest. Een positieve uitslag. Twee streepjes, een plusje of een ander symbooltje. Wat voor soort symbooltje het in ons geval was, weet ik niet. Mijn uitslag was geen symbooltje. Mijn uitslag was een telefoongesprek.
Als het over abortus gaat, dan praten we meestal over mensen met een baarmoeder. Dat mannen - en vooral mannen die wetten maken - zich niet moeten bemoeien met de keuze en het zelfbeschikkingsrecht. Maar zonder verwekkers hebben mensen met een baarmoeder geen ongewenste zwangerschap. Hoe ga je daarmee om als je niet degene bent die zwanger is? Wat als iemand de zwangerschap wil houden en de ander niet? Wat is de rol van de verwekker?
‘Verhalen van Verwekkers’ toont een onderzoek naar abortuservaringen van (ex)partners door een team ervaringsdeskundigen. Het resultaat is een dynamische montagevoorstelling met onder andere een basgitaar, een vaderschapstest, disco dance moves, frikandel of kroket, miscommunicatie en heel veel condooms.
It starts with a pregnancy test. A positive result. Two dashes, a plus or another symbol. I don't know what kind of symbol it was in our case. My positive result was not a symbol. My positive result was a phone call.
When it comes to abortion, we usually talk about people with a uterus. That men - and especially men who make laws - should not interfere with the choice and the right of self-determination. But without conceivers, people with a uterus do not have unwanted pregnancies. How do you deal with that when you're not the one who's pregnant? What if one person wants to keep the pregnancy and the other does not? What is the role of the begetter?
In ‘Verhalen van Verwekkers’ three men bring their personal experience with abortion to the stage. The result is a dynamic performance including a bass guitar, a paternity test, disco dance moves, frikandel or croquette, miscommunication and lots of condoms.
Credits
- Regie: Mystha Mandersloot
- Spel: Ard Kok, Bob Donkers, Remijn Weijdema,
- Productie: Bente de Bruijn
- Regie-assistent: Eva Molhoek
- Vormgeving: Ilse van Broekhoven
- Sound Design: Ard Kok
- Lichtontwerper / technisch producent: Maarten van Burken
- Dramaturgie: Nicole van Hoeve
- Marketing: Zoë Lodewijks
- Speciale dank: Sofie de Vroom
- Fotograaf: Sjoerd Derine
- Mede mogelijk gemaakt door: Janivo Stichting, Gemeente Utrecht en Delft Fringe Festival
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
Een poëtische en muzikale migratiereis, op zoek naar een nieuw thuisland. Waar dromen kunnen wortelen, groeien en geoogst kunnen worden. Een reis naar een land achter de bergen, waar het verleden wordt achtergelaten en heimwee niet bestaat.
Oudail el Omari is geboren op Curaçao, opgegroeid in een dorp in de bergen in Libanon en op 13-jarige leeftijd naar Nederland geëmigreerd met zijn ouders. Als autodidacte maker en acteur bespreekt en bevraagt hij maatschappelijke en culturele thema’s. Zijn biculturele achtergrond biedt hem een rijk perspectief op zowel de Arabische als de Nederlandse cultuur. Een terugkerend thema in zijn werk, met alle voordelen en uitdagingen die daarmee gepaard gaan.
"Theater heeft mij geholpen me thuis te voelen in Nederland. Om vrienden te maken, Nederlands te leren, mezelf en het leven in Nederland te begrijpen. Nu gebruik ik theater om verhalen te vertellen. Mijn verhalen en verhalen van anderen die het verdienen om verteld en gehoord te worden."
A poetic and musical emigration journey in search of a new homeland. Where dreams root, grow, and are harvested. It is a journey to a land beyond the mountains. The past and the heart are left behind.
Oudail el Omari was born in Curaçao, raised in a mountain village in Lebanon and immigrated at the age of 13 to the Netherlands with his parents. As a self-taught artist and actor, he seeks to discuss and question societal and cultural themes. His bicultural background provides him with a rich perspective on both Arab and Dutch culture, a recurring theme in his work, with all the benefits and challenges that come with it.
"Theater has helped me feel at home in the Netherlands. I used theater to make friends, learn Dutch, understand myself and the life in the Netherlands. Now I use theater to tell stories, my own stories and stories of others that deserve to be told and heard."
هجرة هي رحلة هجرة شعرية وموسيقية بحثًا عن وطن جديد. بلد حيث يمكن للأحلام أن تنبت وتنمو وتُحصد. إنها رحلة إلى بلاد وراء الجبال، حيث يُترك الماضي خلف وحيث لا يوجد الحنين للوطن
Credits
- Schrijven & spel: Oudail el Omari
- Productie: Esmee Ronde
- Eindregie: Abdelkarim el Baz
- Licht & Vormgeving: Roel Leenders
- Fotograaf: Moon Saris
Luister voor meer informatie over de makers die op het Delft Fringe Festival 2024 staan naar onze podcast De Roze Hoed en volg ons op Instagram.
.jpg)
.png)
.png)