Bij galerie Artline staan de houten banken klaar om aan te schuiven. Ik kom op de eerste rij te zitten, vlakbij de twee uitvoerenden: een man die de handpan en een mengpaneel ‘bespeelt’ en een klarinettist. Op de achtergrond is een technicus aanwezig die voor projecties en lichtbeelden zorgt.
De bespeler van de handpan vertelt dat we een verkorte versie van hun voorstelling gaan zien, die uit twee delen bestaat. Deel 1 is geïnspireerd op astronauten. Hij gaat achter zijn handpan zitten, die mij vanwege de vorm aan een UFO doet denken. Niet zo vreemd bij dit ruimtethema.
Op de muur is de projectie van sterren en gekleurd licht te zien. We horen een stemopname van een Engelstalige tekst over de nadering van een ecologische ramp. Ondertussen horen we de klanken van de handpan, de klarinet en diverse computergestuurde klanken. Alles bij elkaar zorgt het voor aangename ambientmuziek. Samen met de projecties op de achtergrond raak ik in hoger sferen.
Hoewel de muziek rustgevend en harmonieus klinkt, dringen soms blikkerige, metalige geluiden door. Ook vogelgezang maakt deel uit van de soundscape.
De bespeler van de handpan kondigt aan dat deel 2 is geïnspireerd door leven in het moment. Iedereen op onze kleine planeet heeft dezelfde gevoelens. Laten we zuinig zijn op onze omgeving.
De geluiden zijn kabbelend. Op de muur is een lijnenspel te zien, wat verandert in het beeld van een satelliet. We horen een telkens terugkerende toon, gespeeld op de klarinet. Als een signaal van een ruimtebaken. De geluiden klinken als een rustige ademhaling.
Het thema van deze voorstelling is Artificial Intelligence. Een onderwerp waar veel om te doen is de laatste tijd. A.I. is niet altijd iets waar we bang voor hoeven te zijn, maar wél waar we zorgvuldig mee om moeten gaan. Dat A.I. tot mooie dingen kan leiden, daarvan is deze voorstelling het bewijs. Ik heb mij laten meevoeren door de ‘buitenaardse’ klanken.