In het bovenzaaltje van De Centrale staat een decor opgesteld van een wand, beplakt met koffiefilters, een fauteuil, een kastje met wat spulletjes erop en een radio. Dan komt de werkster binnen. Ze pakt een stofzuiger en begint fanatiek te zuigen. Daarbij stuit ze op een trui en een broek. Ze probeert ze op te hangen, maar ze vallen telkens. Daarom trekt ze de kleren maar aan. Ze verdwijnt achter de wand en we horen haar zeggen: “Tot over vier weken, meneer.” Dan komt opa tevoorschijn: in de broek, de trui en met een groot hoofd van schuimrubber. Hij draagt een bril en heeft een sigaret in zijn mond.
Opa heeft zo zijn eigen rituelen. Hij spoelt een koffiefilter om en plakt die tegen de wand. Vervolgens trekt hij een droge koffiefilter van de wand en maakt een lekker bakkie voor zichzelf met overgebleven koffieprut, die hij in een doosje bewaart. Hij kan niet meer bukken, dus pakt hij de krant op met de stofzuiger.
Zowel kinderen als volwassenen lachen om zijn gestuntel, terwijl bij de volwassenen ook iets van medelijden opborrelt. De arme man is eenzaam en hulpbehoevend, dat is duidelijk. Maar opa neemt het heft in eigen handen. Hij wil graag een hond en die flanst hij zelf in elkaar met stukken van zijn fauteuil. De hond komt in zijn handen tot leven en blijkt een echt hulphond te zijn. Dat pakt niet altijd gunstig uit voor opa, want de hond trekt telkens de sigaret uit opa’s mond. Uiteindelijk zorgt de hond ervoor dat opa weer eens de deur uit gaat en wat meer ‘kleur’ in zijn leven krijgt. ‘
Af!’ is een lieve, fantasievolle voorstelling, die absoluut geschikt is voor jong en oud. Een meisje van circa 1,5 was hardop aan het schateren en kinderen in verschillende leeftijden keken ademloos toe. Ook volwassenen vermaakten zich uitstekend. Na afloop is er gelegenheid om te bekijken hoe opa en de hond in elkaar zitten.
Voorstelling gezien op zaterdag 5 juni
Tekst: Marie-Jet Eckebus
Foto: Jurjen van Bolsenbroek
.jpg)
.png)
.png)