Suzanne Vissers maakte voor Kai Slaghek en Matthew Meijer een absurdistische dialoog met een paar verrassende wendingen.
De eerste minuten die ik als toeschouwer doorbreng in de Sigarenfabriek werpt de vraag op: waar zit ik naar te kijken? Is dit een bizar sollicitatiegesprek, een vreemde first date of een gesprek tussen een psychiater en zijn patiënt? Dat laatste lijkt het meest plausibel. Behalve dan dat de patiënt behoorlijk wat tegenvragen stelt en dat de psychiater zulke merkwaardige metaforen gebruikt dat hij zélf een tikkeltje gestoord lijkt. Even later zijn de rollen plots omgekeerd.
Ondanks het absurdisme gaan de spelers ook de diepte in. Één van de twee, of misschien beiden, zit duidelijk in de knoop met zichzelf. Of, zoals de psychiater zegt: “De pit moet uit de avocado, want de pit is angst.” Tenslotte krijgt de dialoog nogmaals een twist.
Door het maffe verhaal met wollig taalgebruik, avocadomarteling en wendingen heen, blijven de spelers geloofwaardig en evenwichtig in hun spel. Het is te merken dat het stuk uit een hechte samenwerking tussen de spelers en de maakster is ontstaan.
Gezien op zondag 5 juni
Tekst: Marie-Jet Eckebus
Foto: Jurjen Bolsenbroek
.jpg)
.png)
.png)
