Storm is een interessant thema voor een dansvoorstelling. Storm is niet alleen een weersgesteldheid. Het kan stormen in je hoofd. Je kunt een stormachtige relatie hebben. Storm heeft vooral ook met beweging te maken. En beweging krijgen we zéker te zien bij Lola Creative Concepts.
Het is de laatste voorstelling die ik zie op het Delft Fringe Festival en net als bij de laatste voorstelling van vorig jaar bevind ik mij bij Anne&Max. De late avondzon valt door het raam. Geen storm te bekennen. Niettemin doen de bewegingen van Lola van Rumpt en Joey de Koning anders vermoeden. Ze worden voortgedreven. Proberen tegen een onzichtbare kracht in te gaan. Hun plotselinge, scherpe bewegingen doen aan body popping denken.
Ze zoeken beschutting bij elkaar. Vallen. Krabbelen overeind. De storm lijkt hen niet te deren. Mede door de muziek van Baz Laarakkers is de gewaarwording zo echt, dat ik de zeelucht bijna kan ruiken.
In een solodans voor Lola komt blijheid, kinderlijkheid en verwondering naar voren. Zittend laat ze zich wiegen door de wind. In een dans met Joey komt verleiding en speelsheid tot uiting. Maar Joey wendt zich af en laat zich meevoeren door een storm van wanhoop en angst in zijn hoofd. Totdat Lola hem troost biedt. Een voice-over laat ons weten dat storm niet oordeelt.
De choreografie die Lola en Joey uitvoeren is heel eigen en origineel. De twee zijn zeer goed op elkaar ingespeeld. Hun bewegingen, de eenvoudige kleding, de muziek, de soundscape: alles klopt. Ook wanneer je geen frequent bezoeker bent van dansvoorstellingen, zal de intentie van deze choreografie je niet ontgaan.