Bij Molen de Roos kun je tegenwoordig op twee plekken voorstellingen zien. Het charmante, smalle, steile trappetje op in de molen. Of op de begane grond, in een zijgebouw van de molen: het molenaarshuis. In dit kleine zaaltje staat vandaag een keyboard klaar.
Even later verschijnt een jonge man: Albert Meijer. Ooit maakte hij deel uit van een cabaretduo, met zijn beste vriend Tim. Nu is hij alleen, want Tim is overleden. Deze voorstelling is een ode aan Tim. Hij is erbij, in een met zeezicht bedrukte urn, terwijl Tim niet eens van de zee hield.
Beste vriend
Albert vertelt over hoe hij Tim ontmoette: via een forum. Ze daten een tijdje en hebben ‘frummelseks’ met elkaar. Albert maakt kennis met Tims vriendengroep: De Zussen. Maar dan gaat hun relatie uit. Niettemin blijft Albert onderdeel van De Zussen en Tim wordt zijn beste vriend.
In de steek gelaten
Albert vertelt iets over zijn coming out die niet soepel verliep. Via zoektermen op de pc was zijn vader erachter gekomen dat zijn zoon belangstelling had in seks met mannen en dat vond hij ‘gadverdamme’. Tims vader was nog erger. Hij liet zijn zoon in de steek en ging met zijn nieuwe vrouw in Duitsland wonen.
Twee uitvaarten
Hoewel vader en zoon elkaar nauwelijks zagen, neemt vader de hele regie van Tims uitvaart over. Hij vindt dat de vriendengroep van Tim maar een aparte uitvaart moet houden, want van al dat flamboyante gedoe moet hij niets hebben. En zo verloopt het ook. De vrienden houden een uitvaart zoals Tim die gewenst had. De ouders en stiefmoeder van Tim houden een krampachtige plechtigheid, waarbij de uitvaartleider een gênante fout maakt.
Helend
Ondanks dat deze voorstelling over rouw en over verstoorde familierelaties gaat, is het op geen enkel moment zwaar of bitter. In een drietal poëtische liedjes, zonder geijkte rijmwoorden, geeft Albert uiting aan zijn verdriet en zijn bijzondere band met Tim. Er gaat een helende werking van deze voorstelling uit.
- Voorstelling gezien op locatie ‘Bij de Roos’ op zaterdag 31 mei 2025.
- Tekst: Marie-Jet Eckebus
- Foto: Hans Dunlop
