Collectief Teder zie ik in NP50. Een kleine intieme ruimte waar het publiek wordt uitgenodigd om actief te kijken. Al wanneer het publiek binnen komt lopen staan Clé Delphi en Isa Zwart al klaar en spelen hun eerste muziek. Wanneer het publiek allemaal zit kan het pas echt beginnen.
Ze zingen over masturberen en klaarkomen. Aan de hand van verschillende persoonlijke verhalen nemen Delphi en Zwart het publiek mee in hun zoektocht in klaarkomen, masturberen en eigenlijk hun relatie tot hun eigen vulva. Ja, want ook dat geven ze toe; tot een paar jaar geleden wisten ze – en met hen volgens mij een heleboel anderen- niet dat de vagina onderdeel is van de vulva en niet de vulva zelf is.
Eerste keren
Delphi en Zwart staan naast elkaar en willen het over masturberen hebben, maar telkens dwalen hun gesprekken af over de eerste keer vingeren, eerste keer zoenen, eerste keer beseffen dat iedereen met een kind -waarschijnlijk- wel seks heeft gehad, over belachelijke regels ten aanzien van kledingvoorschriften voor jonge meisjes. Maar echt over masturberen lijken ze het niet te kunnen hebben.
Over nog een andere eerste keer, vertelt Delphi dat ze voor het eerst hoorde van klaarkomen op Habbohotel, terwijl ze nog op de basisschool zat. Voor de jongere generatie theaterbezoeker is Habbohotel zeker een bekend fenomeen. En door het benoemen van zo’n internet icoon opent het gelijk een deurtje bij deze generatie over de verhouding tot -online- seks. Maar ook dat ze dus meteen maar ging Googlen wat dat betekende. Hier leren jongeren dus over seksueel gedrag en over hoe dingen zouden moeten. Onderling leggen de mensen op Habbohotel elkaar uit wat seks is en waar ze dan seks hebben. Er wordt geen oordeel uitgesproken over die situatie, alleen wordt het wel duidelijk dat het beeld van seks en klaarkomen door Delphi gevormd is door internetporno en Habbohotel.
Masturberen
Zwart vraagt na een tijdje hoe ze moet masturberen, ze geeft toe dat ze het eigenlijk nooit doet. Hier helpt Delphi haar graag eventjes. In de locatie waar ik deze voorstelling heb gezien lukte het niet om het te doen zoals ze hebben bedacht dus werd er snel geschakeld door collectief Teder en besloten ze het niet liggend op de vloer te doen maar zitten op een box. De scene over masturberen heeft iets intiems, twee vriendinnen die elkaar helpen, maar ook een enorm humoristisch gehalte. Iets waar collectief Teder haar kracht in vindt.
Het bespreken van het eventuele vaginisme van Zwart (“Ik denk dat ik vaginisme heb”) en de relatie van Delphi met haar vulva en haar vulvalippen* worden met de juiste beladenheid besproken; enigszins nieuwsgierig, precies intiem en liefdevol genoeg en vooral met enorme veel humor. Er kan een gevaar schuilen in humor, dat het de kwetsbaarheid overschaduwt. Maar door de keuze van de afwisseling van de nummers, die zowel grappig als kwetsbaar zijn leidt het voornamelijk tot een mooie opstap om een gesprek te openen.
Gesprekken en vragen
Van een anti-masturbatie campagne is bij Cornflakes, No Pornflakes totaal niet te spreken. Collectief Teder neemt je op een tedere wijze mee in hun zoektocht in masturbatie en hun relatie met hun vulva. De ingewikkelde onderwerpen rondom vrouwelijke masturbatie wordt besproken en bezongen, zonder dat het een te zwaar belanden onderwerp wordt. Het leidt tot gesprekken en vragen over het beeld dat aan mensen met een vulva wordt gegeven over masturbatie en klaarkomen.
* Ik noem het bewust vulvalippen omdat schaamlippen een negatieve connotatie heeft.
- Collectief Teder met 'Cornflakes, No Pornflakes' gezien op gezien op 6 juni 2025 in NP50.
- Tekst: Roosmarijn Brans
- Foto: Collectief Teder in NP50. Maurice Gemmeke.
