‘Odd one out’ heet de voorstelling van Simon Granit Ossoinak, een van oorsprong Zweedse acrobaat/danser/performer. Je zou het kunnen vertalen als ‘vreemde eend in de bijt’. ‘Odd’ is een breed begrip. Het staat voor ‘vreemd’, ‘buiten het normale’, ‘niet vanzelfsprekend’. Dat kan negatief of positief worden uitgelegd.
Aan het begin van de performance komt een onzekere jongeman het podium op. Klassieke muziek klinkt en hij begint te bewegen. Hij lijkt verwonderd over zijn eigen ledematen en wat die ledematen kunnen. Dat is namelijk niet normaal. Het lichaam van Simon zit anders in elkaar dan bij de gemiddelde mens. Niet alleen is hij bijzonder lenig en sterk, maar hij kan zijn ledematen ook in ongebruikelijke standen draaien. Het grenst aan het ongelofelijke wat hij kan.
Hij vertelt het publiek dat het zijn taak is om zijn eigen ‘oddness’ te laten zien. Als je je ‘oddness’ verbergt, zo redeneert hij, wordt het alleen maar ‘odder’. Ondersteunt door ongebruikelijke, haast dierlijke moves, vertelt hij het verhaal over een zebra die door wetenschappers geverfd werd. Het dier werd het doelwit van leeuwen, omdat hij opviel in de kudde. Sommige van de zebra’s verdedigde de geverfde zebra en het gevaar werd afgewend. Doch de zebra voelde zich niet op zijn gemak als eenling en ging op zoek naar een andere kudde. Maar in welke kudde hij zich ook begaf, er was altijd iets waarin hij anders was dan de anderen. De zebra bleef alleen. In zijn choreografie raakt Simon verstrikt in een doek en in zijn eigen ledematen.
Relativerend laat hij vervolgens een rap horen van Skee-Lo: “I wish I was a little bit taller / I wish I was a baller / I wish I had a girl who looked good, I would call her.” Er blijft altijd wel wat te wensen over. Maar wat we het allerbeste kunnen doen is onze ‘oddness’ accepteren. Ik, en het enthousiaste publiek in Het Voorhuis, zijn blij dat we Simons ‘oddness’ mochten zien.
Gezien in Het Voorhuis op vrijdag 2 juni
Tekst: Marie-Jet Eckebus
Beeld: Batuhan Keskiner
.jpg)
.png)
.png)