Op één avond was ik getuige van een confronterende, autobiografische voorstelling over PTSS en de heerlijke, ongecompliceerde humor van De Vriendelijke Stiefvaders. Een groter contrast is haast niet denkbaar. Dat kan allemaal bij het Delft Fringe Festival en dat is wat het festival bijzonder maakt.
In een ruimte van restaurant Anne&Max wachten Bart Jakobs en Teun Beurskens (De Vriendelijke Stiefvaders) ons op met een gitaar in de vorm van een bezem en een keyboard die op een barkruk rust. Ondanks de naam van het duo, gaat het niet over gescheiden ouders of samengestelde gezinnen. De voorstelling draait namelijk om BN’ers.
Gelukkig is hun muziek en zang niet knalhard verstrekt, maar precies goed genoeg hoorbaar. Zo kunnen we elk woord verstaan van hun soms behoorlijk maffe liedjes. Onder de noemer ‘odes voor BN’ers die er nog niet één hebben’, komen er teksten voorbij over Thierry Baudet, Carry Slee en Paul van Loon. De laatste is geen fijn lot beschoren, want, zoals Teun zingt: “Ik heb Paul van Loon van het Eftelinghotel afgegooid”. En dat op een melodie die absoluut hitpotentie heeft.
Een hoogtepunt is toch wel het fraaie lied ‘Waar is Jody Bernal?’ Het is de mannen opgevallen dat er niets dan narigheid in de wereld is, sinds Jody Bernal niet meer in de picture staat. Vandaar hun oproep tot een comeback.
Het is een voorstelling vol joligheid, meligheid en absurdisme. Met als uitzondering de ode aan Samantha de Jong. Dat is daadwerkelijk een lief, aandoenlijk liedje over een meisje dat zo graag Barbie wilde zijn. Voor mij zijn deze muzikale odes een heerlijke afsluiting van het Delft Fringe Festival 2023.
De Vriendelijke Stiefvaders met ‘Odes’ – gezien bij Anne & Max op 10 juni 2023
Tekst: Marie-Jet Eckenbus
Beeld: Jurjen Bolsenbroek
.jpg)
.png)
.png)
