De zaal van theater De Veste zit afgeladen met publiek dat regenbuien heeft getrotseerd om hier te zijn. Hier gebeurt het vanavond: de opening van de 14 e editie van Fringe Festival Delft en daarbij krijgen wij drie voorstellingen te zien.
Radio Klootwijk
De Rotterdamse schrijver, dichter en verhalenverteller Wessel Klootwijk praat de avond aan elkaar. Hij doet dit in de vorm van een denkbeeldige live uitzending van Radio Klootwijk. In zijn radio-uitzending ontvangt hij enkele gasten. Zijn eerste gast is Roel Funcken. Voor hem is dit de laatste Fringe editie, in zijn functie als festivaldirecteur.
Roel vertelt dat er rond de 400 aanmeldingen waren. Een team van deskundigen heeft uiteindelijk 28 makers uitgekozen die dit jaar hun act mogen laten zien. Zoals gewoonlijk is het aanbod divers: cabaret, dans, familietheater, fysiek theater, kleinkunst, live art, muziek en alle vormen die daar tussenin zitten.
Ook de locaties zijn divers, variërend van een molen, tot woonboot, tot stadsboerderij. De verbondenheid met de stad, de samenwerking tussen verschillende partijen, een plek voor nieuwe makers waar ze gezien worden; dat zijn dingen die in de toekomst van het festival niet zullen veranderen, meent Roel. Het is belangrijk dat kunst gevierd wordt.
Dystopia speelt TIJD ZAT
Het thema van deze editie is ‘toekomst’. Dystopia, winnaar van de publieksjury van vorig jaar, heeft dit thema op een originele manier uitgewerkt in hun voorstelling ‘TIJD ZAT’. Spelers en makers Mathijs Demper en Fleur Mennega zetten een angstaanjagend toekomstbeeld neer, waar desondanks om te lachen valt.
Op een tafel liggen twee ‘blobs’ (breinen?) aangesloten op een infuus. Ze communiceren met elkaar. Het vrouwelijke ‘brein’ is druk met plannen maken. Zó druk dat ze zelfs tijd in moet plannen voor een rustmoment. En zelfs binnen dat rustmoment móet ze van alles. Het mannelijk brein doet niet mee aan die ratrace, wat voor het vrouwelijke brein onbegrijpelijk is.
Ondertussen komen twee verplegers de infusen checken. De vrouwelijke verpleger heeft binnenkort een functioneringsgesprek. Haar mannelijke collega gaat met haar oefenen. Hij drijft haar tot wanhoop met absurde voorbeelden van een efficiënte, optimale dagindeling.
Waar is het eigenlijk goed voor, zo’n volle agenda? Voor je het weet ben je dood. Hieruit volgt een scène over een bijzonder griezelig bedrijf in levensverlenging: YOLF, oftewel You Only Live Forever. Een aalgladde verkoper probeert een gestreste vrouw een abonnement op YOLF aan te praten met de woorden: “Je hebt geen rust nodig, je hebt tijd nodig.” Maar wat nou als je het abonnement op YOLF wilt opzeggen?
De voorstelling eindigt met de twee communicerende breinen. De vraag is of ze een ‘update’ willen. Maar of dat gunstig uitpakt? Mathijs en Fleur spelen hun scènes lekker rap en vloeiend. Ze zijn uitstekend op elkaar ingespeeld.
Wessel verwelkomt ons terug bij Radio Klootwijk. Hij interviewt Tamara Griffioen, artistiek leider. Wat zij mooi vindt aan het festival is dat makers en publiek dicht bij elkaar komen. Na de voorstelling wordt vaak nagepraat door makers met het publiek en met publiek onderling.
Lilian Kafa speelt SIRA3
Wessel draagt een eigen gedicht voor over de herinnering aan een voorbije relatie. Hierna introduceert hij het dansduet ‘SIRA3’, het Arabische woord voor ‘conflict’. Choreograaf Lilian Kafa komt oorspronkelijk uit Syrië. In een mix van moderne dans, hiphop, waacking en Arabische volksdans laten twee danseressen een innerlijke worsteling zien. Uit hun bewegingen blijken onrust, uitputting, vluchtgedrag, machteloosheid, geslotenheid. Maar ook troost, ontspanning en kracht. Vooral de kracht is duidelijk merkbaar aan het eind van de choreografie.
Wessel sluit het eerste deel van de avond af met een gedicht over hoe je kunt leren huilen.
Collectief Teder speelt Cornflakes, No Pornflakes
Na de pauze maakt Collectief Teder, bestaand uit Clé Delphi en Isa Zwart, haar opwachting. Hun voorstelling ‘Cornflakes, No Pornflakes’ heeft de vorm van een cabaretprogramma. Clé en Isa bespreken op openhartige wijze de ontdekking van hun seksualiteit. Soms op een luchtige, ontwapenende manier. Soms zeer confronterend. En voor velen in het publiek herkenbaar.
Zelfs anno 2025 blijken jonge vrouwen moeite te hebben met hun seksuele identiteit. Hun ideeën daarover worden gevormd door onrealistische pornofilms (“Als de man klaar is, is het klaar”) of door spelen in het Habbo Hotel.
Met lef bezingen en bespreken Clé en Isa taboes. En passant vertellen ze waarom Kellogg’s Cornflakes ontstond: het smakeloze ontbijt was een anti-masturbatiemiddel. Het is bijna niet te geloven, maar zó absurd kunnen opvattingen over seks zijn.
De voorstelling heeft ontegenzeggelijk een flinke dosis humor, maar geeft ook stof om over na te denken en na te praten.
De openingsavond was een mooi en gevarieerd voorproefje van het Fringe Festival. We kunnen van start: twee weken lang genieten van theater in al zijn vormen. Vier de kunst!
- Tekst: Fringe reporter Marie-Jet Eckebus
- Foto: Collectief Teder, fotograaf: Maurice Gemmeke
